به نقل از «ایلنا»

قهرمان جودوی ایران در سودای حضور در مسابقات MMA

تاریخ انتشار: ۱۹ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۰۲۴۰۷۳

به گزارش ایلنا، همین یاس و ناامیدی هم باعث شد تا او برای مدتی قید جودو را بزند و برود دنبال یک رشته رزمی دیگر به نام هنرهای رزمی ترکیبی (MMA) اما خیلی طول نکشید که او دلش دوباره هوای تاتامی کرد و مبارزه در میادین بین‌المللی جودو. جواد محجوب یکی از مستعدترین ملی‌پوشان جودوی ایران در یک دهه اخیر است اما اینکه چرا در بازگشت مجددش به دنیای حرفه‌ای جودو نتوانسته حقش را از این رشته بگیرد، جزو آن دسته از سوالات گنگ و مبهمی است که خود محجوب هم هنوز نتوانسته به پاسخی برایش برسد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به همین دلیل بعد از شنیدن خبر مصدومیت ملی‌پوش سنگین وزن جودوی ایران سراغش رفتیم و با او گفت‌و‌گویی داشتیم تا شرایطش را از زبان خودش جویا شویم.

موضوع آسیب‌دیدگی زانویت جدی است؟

 بله. اگر جدی نبود که در رقابت‌های جهانی باکو حتما برای کسب مدال می‌جنگیدم و مقابل حریفم کم نمی‌آوردم. همانجا وقتی در مبارزه با حریفم زانویم صدا داد، فهمیدم که به خاطر فشارهای بیش از حدی که به بدنم آورده‌ام احتمالا یا عضله زانویم به شدت آسیب دیده و یا مینیسکم پاره شده. همین موضوع هم باعث شد نتوانم آنطوری که باید در باکو مبارزه کنم.

یعنی هنوز خودت هم نمی‌دانی دقیقا چه اتفاقی افتاده؟

 خودم احساس می‌کنم چون فشار تمریناتم در یک‌سال اخیر زیاد بوده، بدنم یاری نکرد و همین باعث شد در مسابقات جهانی عضله زانویم به شدت آسیب ببیند. البته هنوز مشخص نیست وضعیت دقیق آسیب‌دیدگی چگونه است. فعلا MRI انجام داده‌ام و طبق نظر پزشک دو روز دیگر می‌توان درصد آسیب‌دیدگی را تعیین کرد. بعد از اعلام نتیجه آزمایشات و عکس رنگی می‌توان با صراحت گفت که عضله پایم دچار کشیدگی شدید شده یا اینکه مینیسکم پاره شده است. اگر عضله‌ام آسیب دیده باشد، تقریبا یک ماه تا یک ماه و نیم طول می‌کشد که با آب درمانی و فیزیوتراپی و انجام یکسری حرکات اصلاحی پایم را درمان کنم و به شرایط تمرینی برگردم. اگر هم مینیسکم پاره شده باشد که اول باید جراحی کنم. بعد از آن نزدیک به 4 تا 5 ماه زمان می‌برد که بتوانم دوباره به شرایط آرمانی برای تمرین کردن برسم.

چطور شد در مسابقات جهانی آسیب دیدی؟

 حقیقتش این است که من از وقتی دوباره به دنیای حرفه‌ای جودو و تیم ملی برگشتم یعنی تقریبا از یکسال و اندی گذشته تا مسابقات 2018 باکو بدون وقفه و حتی بدون اینکه چند روز به بدنم استراحت بدهم تمرین کردم و به مسابقات مختلف بین‌المللی اعزام شدم. البته این موضوع نه تقصیر کادرفنی است و نه خود من چون زمان نداشتیم و مجبور بودیم برای رسیدن به آمادگی مطلوب و حضوری موفق در بازی‌های آسیایی و رقابت‌های جهانی 2018 باکو حتی یک‌قدم هم در تمرینات پا پس نکشیم. دقیقا از مسابقات 2017 هلند تا رقابت‌های جهانی 2018 باکو من در همه اردوها و رویدادها حضور داشتم. فکر می‌کنم اگر بعد از مسابقات جهانی آنتالیا بیشتر از بقیه استراحت می‌کردم و قید یکی دو تورنمنت را می‌زدم شاید دیگر اینطور درگیر مصدومیت نمی‌شدم و بدنم در بازی‌های آسیایی و رقابت‌های جهانی باکو سرحال‌تر از چیزی بود که دیدید.

پس بعد از مسابقات آنتالیا بدنت افت کرد؟

 بله. بعد از اینکه از ترکیه برگشتم افت بدنم شروع شد. احساس می‌کردم که خسته‌ام اما چون وقت نداشتیم نمی‌توانستم به خودم مرخصی بدهم. همانجا بود که یکی‌یکی آسیب‌دیدگی‌هایم شروع شد. همین آسیب‌دیدگی‌ها باعث شد در باکو فشارهایی که به بدنم وارد شده بود یکباره سر باز کند. مطمئنا اگر شرایط بدنی‌ام مثل تورنمنت‌های تونس، گرجستان، چک یا چند تورنمنت و گرندپری دیگری که در آنها مدال گرفتم، بود، در جهانی و بازی‌های آسیایی هم مدال می‌گرفتم. البته در ورزش حرفه‌ای بعضی وقت‌ها باید به خاطر رسیدن به اهدافی بزرگ‌تر از منافع شخصی خودت بگذری و در خدمت تیم باشی. اینجا هم دقیقا همین اتفاق برای من افتاد. در نهایت هم با از دست رفتن مدال‌های ارزشمند بازی‌های آسیایی و جهانی و نیز مصدوم شدن تاوانش را دادم. البته من معتقدم که ورزش حرفه‌ای درست مثل «قمار» می‌ماند.

منظورت از اینکه ورزش مثل ‌قمار است، چیست؟

 یک ورزشکار حرفه‌ای درست مثل ما وقتی وارد گردونه ورزش حرفه‌ای می‌شود، قید خیلی از خوشی‌ها و آسایش زندگی‌اش را می‌زند تا در نهایت وقتی به اوج قله یا همان قهرمانی المپیک و جهان رسید با پاداشی که از این راه به دست می‌آید، باقی‌مانده زندگی خود را بسازد و بعد از خداحافظی با دنیای قهرمانی، فضایی به دور از هیاهوی قبلی را برای خود و خانواده‌اش مهیا کند اما اگر همین ورزشکار حرفه‌ای به هر دلیل نتواند به اوج قله برسد، کلا هم حال و هم آینده‌اش را نابود می‌کند. درست مثل یک قماربازی که وقتی می‌خواهد قمار کند قبل از شروع بازی دو روی سکه را می‌بیند و بعد راهش را انتخاب می‌کند. او یا بازی ‌را می‌برد یا اینکه می‌بازد و بدبخت‌تر از قبل باید روزگار بگذراند. حال و هوای ما در ورزش حرفه‌ای هم دقیقا همینطوری است که گفتم. من در طول این سال‌ها هرچه رفتم، به در بسته خوردم و تاوان سنگینی را به خاطر باخت‌هایم دادم. اما حالا در همین 15، 16 ماهه آخر دوره ورزش حرفه‌ای‌ام می‌خواهم هر طور شده اشتباهاتم را جبران کنم و آخرین تیرم را در بازی‌های المپیک 2020 توکیو بزنم. اگر تیرم به هدف بخورد، بعد از آن می‌توانم راحت با دنیای قهرمانی خداحافظی کرده و برای آینده‌ام برنامه‌ریزی کنم.

فکر می‌کنی چه دلایلی باعث شد جواد محجوب تا نزدیکی‌های قله برسد اما به اوج نرسد؟

خیلی از مسائل و موارد دست به دست هم داد تا من به دفعات تا نزدیکی‌های قله برسم اما برای رسیدن به نوک قله زمینگیر شوم. من دیگر وقت فرصت‌سوزی ندارم زیرا باید در این 15، 16 ماه باقی‌مانده تا المپیک اول دردم را درمان کنم و با بررسی دقیق، نقاط ضعفم را رفع کنم. البته باور دارم که پشت هر ناکامی حکمتی نهفته است. پس اگر تا به امروز نتوانسته‌ام در رقابت‌های جهانی، المپیک و بازی‌های آسیایی حقم را از دنیای قهرمانی بگیرم، حتما تقدیرم اینطور نوشته شده است.

بعد از اینکه دوباره به تیم ملی جودو برگشتی از شرایط و امکاناتی که در اختیارتان قرار گرفته، راضی هستی؟

 از وقتی که به تیم ملی رسیده‌ام تا به امروز نزدیک 5-4 رییس فدراسیون عوض شده و همه در حد و اندازه خودشان تا جایی که توانستند در خدمت جودو بودند اما من هیچ وقت دوست نداشتم نه پشت کسی باشم و نه به خاطر منافع شخصی‌ام از فردی حمایت کنم اما نمی‌توانم چشمم را روی این موضوع ببندم که از وقتی آقای درخشان دوباره به جودوی ایران برگشته، خیلی به جودو خدمت کرده و منشأ خیر برای این رشته بوده است. او در بخش پشتوانه‌سازی در این مدت کارهای بزرگی انجام داده که مطمئنا در آینده‌ای نزدیک نتایجش را می‌بینیم اما حالا شنیده‌ام به‌خاطر مشکل بازنشستگی می‌خواهند او را از جودو جدا کنند. به نظرم این موضوع اصلا اتفاق خوبی برای جودوی ایران نیست زیرا جودو با وجود مدیر توانمندی مثل او دوباره دارد جان می‌گیرد. حالا چرا می‌خواهیم با دست خودمان این حال خوب را از جودو بگیریم واقعا برای من جای سوال و تعجب است.

بعد از خداحافظی با دنیای حرفه‌ای جودو دوباره قصد نداری در مبارزات MMA روی رینگ بروی؟

 فعلا تا المپیک 2020 توکیو برنامه‌ام حضور در این میدان معتبر و کسب یک مدال خوشرنگ از دل بازی‌های جودوی المپیک است. بعد از المپیک مطمئنا با دنیای حرفه‌ای جودو خداحافظی می‌کنم چون باید جا برای خودنمایی جوانان آینده‌ساز جودو باز شود. اگر شرایطم بعد از المپیک روبه‌راه باشد، احتمال دارد به MMA بروم چون دوست ندارم کلا از ورزش جدا شوم.

 

منبع: ایلنا

کلیدواژه: جواد محجوب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۰۲۴۰۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با 11 مدال طلای کشتی، توقع یک طلا از تیم ملی، واقعا بی‌انصافی است

علیرضا دبیر و سایر مسئولان کشتی ایران اعلام می کنند اگر تیم ملی کشتی ما در المپیک پاریس بیشتر از یک مدال طلا بگیرد، کار بزرگی کرده است. با این حال باید گفت تیمی که در مسابقات گذشته المپیک و جهانی شش طلا بگیر داشته، چرا انتظارش در مسابقات المپیک 2024 باید تنها یک مدال طلا باشد؟

به گزارش طرفداری، در مسابقات گذشته جهانی و المپیک مردانی چون حسن یزدانی، محمدرضا گرایی، امیرحسین زارع، امین میرزازاده، محمدهادی ساروی و رحمان عموزاد موفق به کسب مدال طلا شده اند.

در این میان یزدانی 4 بار، زارع و گرایی 2 بار و سه کشتی گیر دیگر هر کدام یک بار مدال طلا را در آوردگاه جهانی و المپیک کسب کرده اند. به عبارتی این شش مرد طلایی ایران در آوردگاه های گذشته روی هم 11 مدال طلا گرفته اند و انتظار تنها یک مدال طلا از کسانی که روی هم 11 بار در جهان و المپیک طلایی شده اند، انتظار پایینی است. شاید هم علیرضا دبیر این گونه می گوید تا سطح توقع را از 11 مردی که فعلا سهمیه حضور در مسابقات المپیک 2024 را دارند، پایین بیاورد.

به هر حال کشتی ایران در دوره گذشته روی هم رفته یک طلا توسط گرایی، یک نقره توسط یزدانی و 2 برنز توسط ساروی و زارع به دست آورد و این بار می توانیم بیشتر از دوره گذشته روی مردانمان حساب کنیم. به خصوص روی امیرحسین زارع و امین میرزازاده که همین سال قبل در مسابقات جهانی موفق به کسب مدال طلا شدند.

از دست ندهید ????????????????????????

کری عجیب ستاره سپاهان برای پرسپولیس؛ داستان پلنگ و تمساح هالند سیبیلو؛ استایل عجیب غول نروژی تعجب بایرن مونیخ از پدرخوانده: چرا آن حرف‌ها را زدی؟  سرمربی شمس‌آذر: بین ما و پرسپولیس فرق نگذارید